Ketika tak ada lagi apa-apa,
yang ada hanya kekosongan,
bagai sebongkah batu hitam,
tiada sedih tiada gembira,
tiada puas tiada kecewa,
tiada takut tiada menantang,
tiada sepi tiada keramaian.

Ketika tak ada lagi apa-apa,
yang ada hanya diam mendalam,
ringan sekali tanpa beban,
tiada memandang tiada terpejam,
tiada bicara tiada berbungkam,
tiada meraba tiada tergenggam,
tiada berjalan tiada mendekam.

Andai bisa kalian rasakan,
diam adalah sebuah keindahan,
hanya mengikuti detik berlalu,
tiada menilai tiada menyimpulkan,
tiada menolak tiada menerima,
luruh dalam ketiadaan,